The Lonely Planet says..
Door: Hanneke en Margit
24 November 2005 | Vietnam, Ninh Bình
Dat we het nog steeds helemaal geweldig hebben hier!
Voor de mensen die niet bekend zijn met het fenomeen " The Lonely Planet ", dat is onze reisgids, waarin we alle guesthouses, bussen, restaurants en bezienswaardigheden in kunnen vinden, met kaarten en aanraders en al. Het komt dus op een dag behoorlijk vaak voor dat je jezelf hoort zeggen : Oh, maar volgens de Planet is het heel mooi/stom/ver/gevaarlijk/irritant/dichtbij/leuk enz.enz. Gelukkig zijn wij wel van assertieve soort dus zoeken we ook een hoop zelf uit.
Maar goed, Vietnam dus! De rest van onze tijd in China zijn we in Kunming geweest, een grotere stad (4 miljoen mensen, maar dat is voor China nog steeds niet groot). Daar hebben we lekker geshopt en rondgewandelt, mooie tempel en saai museum bezocht en daarna de nacht bus (met bedden!) naar de Vietnamese grens gepakt. De busreis was een heel avontuur.
We hadden onze tickets met taxi naar het busstation geboekt (dachten we). De taxi bleek te bestaan uit 2 vriendinnetjes van het meisje van het travel agency die hielpen met het sjouwen van onze tassen terwijl we naar het staion liepen.. Maar alles ging verder prima. Margit ging naar de wc, terwijl Hanneke in de bus zat. Margit kwam terug en moest wachten omdat er andere mensen instapten. Opeens riep Hanneke " Margit, je tas werd bijna gejat!!!". Het bleek dat het raampje naast Margit haar bed open stond en haar tas op het bed stond. Hanneke was gelukkig zo slim om haar tas vast te houden, toen ze opeens iets hoorde ritselen. Ze had door dat het de tas was, greep hem steviger vast en gaf er een enorme ruk aan. Op dat moment zag ze de hand loslaten en een jongen heel hard langs de bus rennen.. Dus met dank aan Hanneke heeft Margit al haar spullen nog! Drie maal hoera voor Han.
De rest van de busreis verliep prima, alleen kreeg de bus midden in de nacht pech. Gelukkig gebeuren dit soort dingen vaker en zijn de buschauffeurs prima in staat om hun eigen bus te repareren en konden we na een half uur weer verder.
In Vietnam aangekomen (Dit was tenminste een fatsoenelijke grensovergang, met rontgenapparaten voor de tassen enzo.) zijn we meteen naar Sapa gegaan, wat in Noord-Vietnam ligt. Het uizicht vanuit elk Guesthouse zou heel mooi moeten zijn (The Lonely Planet says..). Helaas hadden we overal een uitzicht van ongeveer 20m, omdat het er onwijs mistig was. En koud!! Wel 18 graden.. Margit heeft meteen 's middags een sjaal gekocht want anders zou ze kou vatten..
Op de bus hadden we weer 2 nieuwe vrienden gemaakt, een Australier en een Isrealisch meisje. Met hen hebben we de afgelopen week samen opgetrokken en tours gedaan.
Onze eerste dag in Vietnam hebben we zeer nuttig door gebracht. Na een ontbijt van 2 hoofdgrechten (een busreis van 12 uur maakt je hongerig) zijn we op zoek gegaan naar de markt. Tijdens onze zoektocht liepen we langs een restaurant waar ze warme chocomelk met slagroom hadden, en wafels met chocolade saus. Tja, dat kan je natuurlijk als het zo koud is niet aan je neus voorbij laten gaan.. Daarna zijn we foto's op internet gaan zetten (jaja, er staan nu bij elk bericht foto's!) om vervolgens het volgende restaurant in te duiken en te genieten van avondeten.
De volgende dagen waren een stuk intensiever. Om al het eraan gegeten vet van de dag ervoor er meteen weer af te wandelen zijn we de volgende dag een 2 daagse trekking gaan doen. Het eerste stuk liepen we helaas met veertig toeristen achter elkaar aan ( niet dat je ze allemaal kon zien, met dank aan de mist) en hadden we allemaal de zelfde lunch inhet zelfde dorpje. Niet wat wij verstaan onder echt avontuur! Gelukkig gingen wij na de lunch een andere kant op, dus daarna gaan andere toeristen meer gezien. Het was erg mooi om te zien dat je toen we aan het afdalen waren op een gegeven moment onder de mist uit kwam en in het dal gewoon alles helder was, terwijl je onder een dikke deken mist zat. Hier in Vietnam heb je van die echt rijst terrassen, waar we ook heerlijk door heen gebanjert hebben. Zo nu en dan kwamen we wat waterbuffels tegen, die heerlijk van het water aan het genieten waren.
Toen we op onze overnachtings plek aan kwamen konden we gaan zwemmen in een hotspring. En waar water is, daar zwemmen wij, dus dat moest zeker gebeuren!
Het was weer eens een " knijp me even ik droom "- ervaring. We waren in het dal, aan de rand van een rivier, terwijl het weer koud, regenachtig en mistig was, aan het genieten van een heerlijke warm water bron. Zeer idyllisch en onwijs genieten.
's Avonds kregen we ontzettend lekker eten, van de mensen bij wie we sliepen. De man des huizes en onze gids kwamen bij ons zitten, met als gevolg dat we zo'n 8 shot-glaasjes rijst wijn (ze noemen het wijn, maar met 40% alcohol valt dat niet onder onze categorie " wijn"..) te verwerken kregen. Zelf gebrouwen natuurlijk! Het zorgde wel voor een losse sfeer en dat was wel makkelijk, want hij verwachte van ons dat we allemaal een liedje in onze eigen taal zongen en daarna onze volksliederen (waarvan je de tekst verbazing wekkend snel vergeet na rijstwijn..).
De volgende dag zijn we weer verder gewandelt, naar een minority village en een waterval. Was allemaal erg mooi en we hebben er van genoten.
Terug in Sapa konden we gelukkig warm douchen en omkleden, want daarna wachtte de nachttrein naar Hanoi! Volgens onze resigenootjes was een " hardsleeper" erg goed te doen en helemaal niet zo hard en een stuk goedkoper, dus dat hebben we maar gedaan.
In de trein bleek er helaas verschil te zitten tussen de Chineze hardsleepers en de Vietnames hardsleepers, want we hadden alle vier serieus een plank als bed. Gelukkig lagen er dekentjes bij, waar we dan maar op in plaats van onder hebben gelegen.
Gelukkig ging de reis voorspoedig en konden we nog wel slapen. Om 05:30u werden we gewekt en waren we dan in Hanoi. Met onze slaperige hoofden een taxi gepakt naar het oude kwartier, naar het meer. Daar waren op dat moment zo'n duizend Vietnamese aan het hardlopen en Thai Chiien. Heel apart om te zien! We hebben er even naar gekeken, want de GH's waren toch nog niet open. Ook leek de stad op dat moment er mooi en rustig. Kregen wij even een behoorlijk schok, 2 uur later..
Toen we allemaal goed en wel ingecheckt en ontbeten hadden gingen we de stad in. Dat staat ongeveer gelijk aan " ik wil graag overreden worden door een idioot toeterende kudde brommers." Hallo, wat zijn die daar veeeeeeeeeeeeel!!!!!! In 10 minuten zie je ongeveer 5 auto's en waarschijnlijk zo'n 200 brommers voor bij komen. Stoplichten zijn er wel, maar worden niet altijd gehonoreert. Het gaf ons het gevoel alsof je gevangen zit in een soort krioelende mierenhoop met als enige verschil dat deze mieren een toeter hebben, welke ze steeds uitproberen want stel je voor dat hij kapot is.
Nadat we een beetje gewend waren werd het oversteken wat makkelijker ( niet proberen om in 1 keer over te steken, werkt toch niet). We hebben gewoon heerlijk rond getourt en gewandelt en geshopt en een tour voor de volgende 3 dagen geboekt, naar Halong Bay. We hadden helaas nog wel wat problemen met onze paspoorten en visa, wat helaas niet bleef bij zaterdag. Hopelijk is het nu allemaal goed, maar het heeft behoorlijk wat frustratie en tijd gekost. Het punt is dat ze hier in Vietnam overal je paspoort willen hebben en het in elk geval willen zien. Helaas moesten wij onze paspoorten inleveren voor visumverlenging ( met dank aan onze oh-zo-hulpvaardige meneer van het GH in Vientiane.. grr..) waardoor we bijna niet op de tour konden. Nu zijn we aan het wachten op onze visa en weten we morgen avond of alles goed is gegaan.
Goed, de eerste avond in Hanoi zijn we op zoek gegaan naar een nightclub want we hadden zin om te dansen. Helaas heeft de politie hier de nare gewoonte werkelijk alles te domineren en gooien ze om de zoveel tijd gewoon om niets alle clubs en bars dicht. Zo dus ook zaterdag. Onze eerste poging liep uit op niets en de tweede koste ons een taxi rit van 5 euro (das veel, voor de duidelijkheid..) en een gesloten nachtclub. Dus onverrichterzake weer terug naar het GH.
Misschien was het maar goed ook, want de volgende dag moesten we vroeg op voor onze toch naar Halong Bay. En wat was dat mooi!! We gingen er heen met een busje, en in de haven stapten we over op een schip. Voor de mensen die geen idee hebben wat Halong Bay is, dat is de kust ter hoogte van Hanoi. Er zijn geen echte stranden, maar overal steken er uit de zee onwijze rotsformaties omhoog. Het uitzicht is schitterend en omdat heteen baai is is het water altijd warm en kan je dus heerlijk zwemmen. Het verhaal is dat de rotsen diamanten zijn, uitgespuugd door draken en veranderd in steen. De draak staat in Vietnam voor kracht en op deze manier hebben de draken ooit een vijandig leger verslagen, omdat hun schepen tegen de rotsen schipbreuk leden.
We hebben de eerste dag heerlijk liggen nietsen en zonnen op het dek, een grot bekeken, met daarin allemaal rotsen die de vorm hadden van dieren, met wat fantasie (met wat minder fantasie zagen we er ook hele ander dingen in, maar de Vietnamese gids bleef er bij dat het een beest was..) en genoten van het onwijs lekkere eten. De nacht hebben we doorgebracht op de boot, in zeer knusse kamers.
De volgende dag was het weer tijd om actief te zijn en zijn er een berg wezen beklimmen en hebben we genoten van het werkelijk adembenemende uitzicht. Margit vond de beklimming niet zo grappig ( toch enigzins lui aangelegd), maar het uizicht was het zeker waard.
' s Middags zijn we wezen zee-kayakken, geen enge stroomversnellingen deze keer, en gewoon genoten van de ondergaande zon, de sfeer en de strandjes. Heerlijk relaxed, echt een even-tot-rust-komen moment.
Die avond sliepen we in een zeer sjiek hotel op een van de eiland daar en hebben we 's avonds met de locale jeugd een soort mix van voetbal en badminton gedaan. We speelden met een wat groter badminton pluimpje maar we moesten met onze voeten hem hoog houden. Hanneke was serieus verbazing wekkend goed en Margit bakte er precies zoals verwacht werd helemaal niets van. Maar leuk was het wel. Daarna zijn we een bar ingegaan, gerund door een Australier. Daar hebben we gepoold en Vietnamese wijn gedronken die erg beviel. Zo goed blijkbaar dat Margit net pas vernam dat ze blijkbaar een sms naar Frouke had gestuurd die avond.. Blijkbaar was Margit toch iets verder heen dan dat ze zelf dacht.
Na 3 uur slaap konden we de volgende dag de boot weer op en zijn we heerlijk gaan zwemmen. Het blijft zo'n ontzettend mooie omgeving dat je we er eigenlijk wel een week hadden door kunnen brengen. Het heeft gewoon iets mysterieus en helemaal met dat verhaal van de draak erachter maakt dat de sfeer helemaal af. We waren dan ook wel een beetje teleurgesteld toen we alweer in de bus terug naar Hanoi zaten.
In Hanoi begon het gezeik over de visa dus weer op nieuw. Gelukkig hadden we werkelijk een schat van een meisje in ons GH wat ons werkelijk geweldig geholpen heeft. Margit was zo vertedert dat ze maar bloemen is gaan halen voor haar. Asl het goed is zijnop dit moment onze paspoorten op de ambasade, hebben we moregn onze extentions binnen en krijgen we ze weer terug. Nu nog hopen dat de ambassade niet moeilijk doet en dan zijn wij morgen avond weer helemaal happy.
's Avonds zijn we naar het waterpoppentheater gegaan, watook erg mooi was alleen wat toeristisch. Het was een theater van poppen en live muziek, waarin ze heel veel verschillende facetten van het Vietnamese leven lieten zien.
Voordat we het theater binnen liepen kregen we alleen nog even mee hoe veel de Vietnamese jeugd van Vietnam houdt (als ze een voetbalwedstrijd winnen tenminste..). We kwamen aan bij het meer waar nog meer brommers dan normaal waren. Niet dat we dat voormogelijk hadden gehouden voor die tijd, maar het kon dus. Ze hadden Vietnamese vlaggen bij zich en waren onwijs aan het toeteren en aan het joelen. We snapten er echt helemaal niets van. Toen na 5 minuten het gejoel en getoeter nog harder werd bleek iest meer waarom. Vanuit een van de straten kwam een brommer aan met een vlag van 6 vierkante meter. Deze ging voorop en alle andere brommers ginger erachter aan, al lawaai makend en zwaaiend met hun vlaggen. Later bleek dat ze die avond de wedstrijd tegen Laos in de Zuid-Aziatische kampioenschappen dik gewonnen hadden. De sfeer in de stad bleef erg raar de hele avond, maar gelukkig zeer vredig.
De volgende dag zijn we weer de stadin gegaan, een tempel bezocht en de werkplaats van Ho Chi Minh. Het mausoleum was dicht, maar zijn huis hebben we gezien. We kregen wel een beetje het gevoel van zijn regime daar, want we mochten overal maar eenkant op, moesten doorlopen en overal stonde bordjes geen toegang. Vreemde sfeer.
De rest van de dag hebben we al shoppend door gebracht, wat er goed kan. 's Avonds waren we eigenlijk wel blij om uit de hectiek weg te gaan, en weer verder naar de volgende bestemming, Ninh Binh. Daar zitten we nu en we hebben vandaag weer een lekker actief dagje gehad.
Ninh Binh wordt het Halong Bay in de rijstvelden genoemd, hier komen de rostformaties uit de rijst velden inplaats van uit de zee. We hebben fietsen gehuurd en grotten bezocht. De grotten bezocht je per boot, die geroeit werd door een vrouw. Helaas was onze vrouw niet erg acteif en verwachtte ze van ons dat we mee roeiden. Hm, ok dat doen we dan nog wel. Maar daarna verwachtte ze ooknog een dikke tip! Haar collega's blijven aan ons zitten en zeggen dat ze dat moest krijgen bladibla en wijzen naar haar armen dat ze zo strek was. Hanneke wees naar haareigen armen, van ja ik ben ook sterk en ik hebook geroeid.. Uiteindelijk wat fooi gegeven, maar nee dat was niet genoeg! Moest minstens 10x zoveel.. Ja, bekijk het even.. Dus gewoon weg gelopen.
Dat is erg jammer an Vietnam. Sommige mensen izjn echt de meest aardige mensen ooit en sommige zijn verschrikkelijk en willen niestvoor je doen en belazeren je waar je bij staat. Gelukkig kregen we na deze ervaring weer een hele mooie, want Margit moest haar band oppompen, dus we ginge terug naar het restaurantje. Daar beeldde ze ui wat ze wilde, een jongetje sprong op haar fiets, wij werden uitgenodigd voor thee en 5 min later was de jongen terug met de fiets met een opgepomte band. In de tussen tijd hadden we zitten kletsen met de mensen daar, die erge voetbalfans waren en dan doe je het als NLer wel weer erg goed. Onwijs gelachen, want ze konden goed Engels em waren echt heel grappig.
En nu zitten we dan weer in een internet cafe, gaan we morgen naar een National Park en een apenreservaat. De tijd dat Chrispijn en Annelies komen komt echt dichtbij en daar zijn we heel blij mee. We kijken beiden uit naar de tijd die we met zn vieren zullen gaan doorbrengen!
Lieve mensen, bedankt voor al jullie emails en reacties op de site en sorry dat de verhalen zo lang zijn af en toe. Maar hopelijk houdt dat jullie niet tegen om ze te blijven lezen!
Wij gaan nu even ergens eten en dan onze eigen dagboeken bijwerken..
Liefs, Hanneke en Margit.
Voor de mensen die niet bekend zijn met het fenomeen " The Lonely Planet ", dat is onze reisgids, waarin we alle guesthouses, bussen, restaurants en bezienswaardigheden in kunnen vinden, met kaarten en aanraders en al. Het komt dus op een dag behoorlijk vaak voor dat je jezelf hoort zeggen : Oh, maar volgens de Planet is het heel mooi/stom/ver/gevaarlijk/irritant/dichtbij/leuk enz.enz. Gelukkig zijn wij wel van assertieve soort dus zoeken we ook een hoop zelf uit.
Maar goed, Vietnam dus! De rest van onze tijd in China zijn we in Kunming geweest, een grotere stad (4 miljoen mensen, maar dat is voor China nog steeds niet groot). Daar hebben we lekker geshopt en rondgewandelt, mooie tempel en saai museum bezocht en daarna de nacht bus (met bedden!) naar de Vietnamese grens gepakt. De busreis was een heel avontuur.
We hadden onze tickets met taxi naar het busstation geboekt (dachten we). De taxi bleek te bestaan uit 2 vriendinnetjes van het meisje van het travel agency die hielpen met het sjouwen van onze tassen terwijl we naar het staion liepen.. Maar alles ging verder prima. Margit ging naar de wc, terwijl Hanneke in de bus zat. Margit kwam terug en moest wachten omdat er andere mensen instapten. Opeens riep Hanneke " Margit, je tas werd bijna gejat!!!". Het bleek dat het raampje naast Margit haar bed open stond en haar tas op het bed stond. Hanneke was gelukkig zo slim om haar tas vast te houden, toen ze opeens iets hoorde ritselen. Ze had door dat het de tas was, greep hem steviger vast en gaf er een enorme ruk aan. Op dat moment zag ze de hand loslaten en een jongen heel hard langs de bus rennen.. Dus met dank aan Hanneke heeft Margit al haar spullen nog! Drie maal hoera voor Han.
De rest van de busreis verliep prima, alleen kreeg de bus midden in de nacht pech. Gelukkig gebeuren dit soort dingen vaker en zijn de buschauffeurs prima in staat om hun eigen bus te repareren en konden we na een half uur weer verder.
In Vietnam aangekomen (Dit was tenminste een fatsoenelijke grensovergang, met rontgenapparaten voor de tassen enzo.) zijn we meteen naar Sapa gegaan, wat in Noord-Vietnam ligt. Het uizicht vanuit elk Guesthouse zou heel mooi moeten zijn (The Lonely Planet says..). Helaas hadden we overal een uitzicht van ongeveer 20m, omdat het er onwijs mistig was. En koud!! Wel 18 graden.. Margit heeft meteen 's middags een sjaal gekocht want anders zou ze kou vatten..
Op de bus hadden we weer 2 nieuwe vrienden gemaakt, een Australier en een Isrealisch meisje. Met hen hebben we de afgelopen week samen opgetrokken en tours gedaan.
Onze eerste dag in Vietnam hebben we zeer nuttig door gebracht. Na een ontbijt van 2 hoofdgrechten (een busreis van 12 uur maakt je hongerig) zijn we op zoek gegaan naar de markt. Tijdens onze zoektocht liepen we langs een restaurant waar ze warme chocomelk met slagroom hadden, en wafels met chocolade saus. Tja, dat kan je natuurlijk als het zo koud is niet aan je neus voorbij laten gaan.. Daarna zijn we foto's op internet gaan zetten (jaja, er staan nu bij elk bericht foto's!) om vervolgens het volgende restaurant in te duiken en te genieten van avondeten.
De volgende dagen waren een stuk intensiever. Om al het eraan gegeten vet van de dag ervoor er meteen weer af te wandelen zijn we de volgende dag een 2 daagse trekking gaan doen. Het eerste stuk liepen we helaas met veertig toeristen achter elkaar aan ( niet dat je ze allemaal kon zien, met dank aan de mist) en hadden we allemaal de zelfde lunch inhet zelfde dorpje. Niet wat wij verstaan onder echt avontuur! Gelukkig gingen wij na de lunch een andere kant op, dus daarna gaan andere toeristen meer gezien. Het was erg mooi om te zien dat je toen we aan het afdalen waren op een gegeven moment onder de mist uit kwam en in het dal gewoon alles helder was, terwijl je onder een dikke deken mist zat. Hier in Vietnam heb je van die echt rijst terrassen, waar we ook heerlijk door heen gebanjert hebben. Zo nu en dan kwamen we wat waterbuffels tegen, die heerlijk van het water aan het genieten waren.
Toen we op onze overnachtings plek aan kwamen konden we gaan zwemmen in een hotspring. En waar water is, daar zwemmen wij, dus dat moest zeker gebeuren!
Het was weer eens een " knijp me even ik droom "- ervaring. We waren in het dal, aan de rand van een rivier, terwijl het weer koud, regenachtig en mistig was, aan het genieten van een heerlijke warm water bron. Zeer idyllisch en onwijs genieten.
's Avonds kregen we ontzettend lekker eten, van de mensen bij wie we sliepen. De man des huizes en onze gids kwamen bij ons zitten, met als gevolg dat we zo'n 8 shot-glaasjes rijst wijn (ze noemen het wijn, maar met 40% alcohol valt dat niet onder onze categorie " wijn"..) te verwerken kregen. Zelf gebrouwen natuurlijk! Het zorgde wel voor een losse sfeer en dat was wel makkelijk, want hij verwachte van ons dat we allemaal een liedje in onze eigen taal zongen en daarna onze volksliederen (waarvan je de tekst verbazing wekkend snel vergeet na rijstwijn..).
De volgende dag zijn we weer verder gewandelt, naar een minority village en een waterval. Was allemaal erg mooi en we hebben er van genoten.
Terug in Sapa konden we gelukkig warm douchen en omkleden, want daarna wachtte de nachttrein naar Hanoi! Volgens onze resigenootjes was een " hardsleeper" erg goed te doen en helemaal niet zo hard en een stuk goedkoper, dus dat hebben we maar gedaan.
In de trein bleek er helaas verschil te zitten tussen de Chineze hardsleepers en de Vietnames hardsleepers, want we hadden alle vier serieus een plank als bed. Gelukkig lagen er dekentjes bij, waar we dan maar op in plaats van onder hebben gelegen.
Gelukkig ging de reis voorspoedig en konden we nog wel slapen. Om 05:30u werden we gewekt en waren we dan in Hanoi. Met onze slaperige hoofden een taxi gepakt naar het oude kwartier, naar het meer. Daar waren op dat moment zo'n duizend Vietnamese aan het hardlopen en Thai Chiien. Heel apart om te zien! We hebben er even naar gekeken, want de GH's waren toch nog niet open. Ook leek de stad op dat moment er mooi en rustig. Kregen wij even een behoorlijk schok, 2 uur later..
Toen we allemaal goed en wel ingecheckt en ontbeten hadden gingen we de stad in. Dat staat ongeveer gelijk aan " ik wil graag overreden worden door een idioot toeterende kudde brommers." Hallo, wat zijn die daar veeeeeeeeeeeeel!!!!!! In 10 minuten zie je ongeveer 5 auto's en waarschijnlijk zo'n 200 brommers voor bij komen. Stoplichten zijn er wel, maar worden niet altijd gehonoreert. Het gaf ons het gevoel alsof je gevangen zit in een soort krioelende mierenhoop met als enige verschil dat deze mieren een toeter hebben, welke ze steeds uitproberen want stel je voor dat hij kapot is.
Nadat we een beetje gewend waren werd het oversteken wat makkelijker ( niet proberen om in 1 keer over te steken, werkt toch niet). We hebben gewoon heerlijk rond getourt en gewandelt en geshopt en een tour voor de volgende 3 dagen geboekt, naar Halong Bay. We hadden helaas nog wel wat problemen met onze paspoorten en visa, wat helaas niet bleef bij zaterdag. Hopelijk is het nu allemaal goed, maar het heeft behoorlijk wat frustratie en tijd gekost. Het punt is dat ze hier in Vietnam overal je paspoort willen hebben en het in elk geval willen zien. Helaas moesten wij onze paspoorten inleveren voor visumverlenging ( met dank aan onze oh-zo-hulpvaardige meneer van het GH in Vientiane.. grr..) waardoor we bijna niet op de tour konden. Nu zijn we aan het wachten op onze visa en weten we morgen avond of alles goed is gegaan.
Goed, de eerste avond in Hanoi zijn we op zoek gegaan naar een nightclub want we hadden zin om te dansen. Helaas heeft de politie hier de nare gewoonte werkelijk alles te domineren en gooien ze om de zoveel tijd gewoon om niets alle clubs en bars dicht. Zo dus ook zaterdag. Onze eerste poging liep uit op niets en de tweede koste ons een taxi rit van 5 euro (das veel, voor de duidelijkheid..) en een gesloten nachtclub. Dus onverrichterzake weer terug naar het GH.
Misschien was het maar goed ook, want de volgende dag moesten we vroeg op voor onze toch naar Halong Bay. En wat was dat mooi!! We gingen er heen met een busje, en in de haven stapten we over op een schip. Voor de mensen die geen idee hebben wat Halong Bay is, dat is de kust ter hoogte van Hanoi. Er zijn geen echte stranden, maar overal steken er uit de zee onwijze rotsformaties omhoog. Het uitzicht is schitterend en omdat heteen baai is is het water altijd warm en kan je dus heerlijk zwemmen. Het verhaal is dat de rotsen diamanten zijn, uitgespuugd door draken en veranderd in steen. De draak staat in Vietnam voor kracht en op deze manier hebben de draken ooit een vijandig leger verslagen, omdat hun schepen tegen de rotsen schipbreuk leden.
We hebben de eerste dag heerlijk liggen nietsen en zonnen op het dek, een grot bekeken, met daarin allemaal rotsen die de vorm hadden van dieren, met wat fantasie (met wat minder fantasie zagen we er ook hele ander dingen in, maar de Vietnamese gids bleef er bij dat het een beest was..) en genoten van het onwijs lekkere eten. De nacht hebben we doorgebracht op de boot, in zeer knusse kamers.
De volgende dag was het weer tijd om actief te zijn en zijn er een berg wezen beklimmen en hebben we genoten van het werkelijk adembenemende uitzicht. Margit vond de beklimming niet zo grappig ( toch enigzins lui aangelegd), maar het uizicht was het zeker waard.
' s Middags zijn we wezen zee-kayakken, geen enge stroomversnellingen deze keer, en gewoon genoten van de ondergaande zon, de sfeer en de strandjes. Heerlijk relaxed, echt een even-tot-rust-komen moment.
Die avond sliepen we in een zeer sjiek hotel op een van de eiland daar en hebben we 's avonds met de locale jeugd een soort mix van voetbal en badminton gedaan. We speelden met een wat groter badminton pluimpje maar we moesten met onze voeten hem hoog houden. Hanneke was serieus verbazing wekkend goed en Margit bakte er precies zoals verwacht werd helemaal niets van. Maar leuk was het wel. Daarna zijn we een bar ingegaan, gerund door een Australier. Daar hebben we gepoold en Vietnamese wijn gedronken die erg beviel. Zo goed blijkbaar dat Margit net pas vernam dat ze blijkbaar een sms naar Frouke had gestuurd die avond.. Blijkbaar was Margit toch iets verder heen dan dat ze zelf dacht.
Na 3 uur slaap konden we de volgende dag de boot weer op en zijn we heerlijk gaan zwemmen. Het blijft zo'n ontzettend mooie omgeving dat je we er eigenlijk wel een week hadden door kunnen brengen. Het heeft gewoon iets mysterieus en helemaal met dat verhaal van de draak erachter maakt dat de sfeer helemaal af. We waren dan ook wel een beetje teleurgesteld toen we alweer in de bus terug naar Hanoi zaten.
In Hanoi begon het gezeik over de visa dus weer op nieuw. Gelukkig hadden we werkelijk een schat van een meisje in ons GH wat ons werkelijk geweldig geholpen heeft. Margit was zo vertedert dat ze maar bloemen is gaan halen voor haar. Asl het goed is zijnop dit moment onze paspoorten op de ambasade, hebben we moregn onze extentions binnen en krijgen we ze weer terug. Nu nog hopen dat de ambassade niet moeilijk doet en dan zijn wij morgen avond weer helemaal happy.
's Avonds zijn we naar het waterpoppentheater gegaan, watook erg mooi was alleen wat toeristisch. Het was een theater van poppen en live muziek, waarin ze heel veel verschillende facetten van het Vietnamese leven lieten zien.
Voordat we het theater binnen liepen kregen we alleen nog even mee hoe veel de Vietnamese jeugd van Vietnam houdt (als ze een voetbalwedstrijd winnen tenminste..). We kwamen aan bij het meer waar nog meer brommers dan normaal waren. Niet dat we dat voormogelijk hadden gehouden voor die tijd, maar het kon dus. Ze hadden Vietnamese vlaggen bij zich en waren onwijs aan het toeteren en aan het joelen. We snapten er echt helemaal niets van. Toen na 5 minuten het gejoel en getoeter nog harder werd bleek iest meer waarom. Vanuit een van de straten kwam een brommer aan met een vlag van 6 vierkante meter. Deze ging voorop en alle andere brommers ginger erachter aan, al lawaai makend en zwaaiend met hun vlaggen. Later bleek dat ze die avond de wedstrijd tegen Laos in de Zuid-Aziatische kampioenschappen dik gewonnen hadden. De sfeer in de stad bleef erg raar de hele avond, maar gelukkig zeer vredig.
De volgende dag zijn we weer de stadin gegaan, een tempel bezocht en de werkplaats van Ho Chi Minh. Het mausoleum was dicht, maar zijn huis hebben we gezien. We kregen wel een beetje het gevoel van zijn regime daar, want we mochten overal maar eenkant op, moesten doorlopen en overal stonde bordjes geen toegang. Vreemde sfeer.
De rest van de dag hebben we al shoppend door gebracht, wat er goed kan. 's Avonds waren we eigenlijk wel blij om uit de hectiek weg te gaan, en weer verder naar de volgende bestemming, Ninh Binh. Daar zitten we nu en we hebben vandaag weer een lekker actief dagje gehad.
Ninh Binh wordt het Halong Bay in de rijstvelden genoemd, hier komen de rostformaties uit de rijst velden inplaats van uit de zee. We hebben fietsen gehuurd en grotten bezocht. De grotten bezocht je per boot, die geroeit werd door een vrouw. Helaas was onze vrouw niet erg acteif en verwachtte ze van ons dat we mee roeiden. Hm, ok dat doen we dan nog wel. Maar daarna verwachtte ze ooknog een dikke tip! Haar collega's blijven aan ons zitten en zeggen dat ze dat moest krijgen bladibla en wijzen naar haar armen dat ze zo strek was. Hanneke wees naar haareigen armen, van ja ik ben ook sterk en ik hebook geroeid.. Uiteindelijk wat fooi gegeven, maar nee dat was niet genoeg! Moest minstens 10x zoveel.. Ja, bekijk het even.. Dus gewoon weg gelopen.
Dat is erg jammer an Vietnam. Sommige mensen izjn echt de meest aardige mensen ooit en sommige zijn verschrikkelijk en willen niestvoor je doen en belazeren je waar je bij staat. Gelukkig kregen we na deze ervaring weer een hele mooie, want Margit moest haar band oppompen, dus we ginge terug naar het restaurantje. Daar beeldde ze ui wat ze wilde, een jongetje sprong op haar fiets, wij werden uitgenodigd voor thee en 5 min later was de jongen terug met de fiets met een opgepomte band. In de tussen tijd hadden we zitten kletsen met de mensen daar, die erge voetbalfans waren en dan doe je het als NLer wel weer erg goed. Onwijs gelachen, want ze konden goed Engels em waren echt heel grappig.
En nu zitten we dan weer in een internet cafe, gaan we morgen naar een National Park en een apenreservaat. De tijd dat Chrispijn en Annelies komen komt echt dichtbij en daar zijn we heel blij mee. We kijken beiden uit naar de tijd die we met zn vieren zullen gaan doorbrengen!
Lieve mensen, bedankt voor al jullie emails en reacties op de site en sorry dat de verhalen zo lang zijn af en toe. Maar hopelijk houdt dat jullie niet tegen om ze te blijven lezen!
Wij gaan nu even ergens eten en dan onze eigen dagboeken bijwerken..
Liefs, Hanneke en Margit.
-
24 November 2005 - 14:06
Lobke:
Heyyy, super weer!!
Ja ja, dat was dus precies te reden waarom de 'lonely planet' in de 'backpackersmond' van Zuid-Amerika 'Lying Planet' of 'Lonely bastard' werd genoemd... :)))
Gewoon lekker je eigen plan trekken en dat boek alleen gebruiken wanneer je écht niet anders kan en je hebt zéker de tijd van je leven!!!
Geniet er nog van.
Ik geniet, van jullie verhalen...
Kus Lobke -
24 November 2005 - 14:44
Hoi:
Wat een mega lang verhaal!! Poeh zeg!!! Tijd over zou je bijna zeggen...
Wel goed van je Hanneke dat je net op tijd was om die tas nog beet te grijpen. Wel erg spannend om zo mee te maken!
Goed zo dat jullie lekker assertief zijn geweest en die sportieve vrouw niet veel fooi hebben gegeven. Wat een lef zeg. Dan mag je als hollandse assertieve dames best voor jezelf opkomen!
Leuk dat jullie het naar jullie zin hebben. Hanneke nog even aftellen en dan heb je je schatje weer bij je!!
Groetjes Jolanda -
24 November 2005 - 14:48
Jolanda:
Woh wat een super toffe foto's!!
Die zonsondergang!?! Te ruig gewoon!
Verder zie ik wel aan de foto's dat jullie het prima naar jullie zin hebben! Geniet ervan dames!!
Jolanda -
24 November 2005 - 16:06
Josine:
Hai!! Ik vind het helemaal niet erg dat het zulke lange verhalen zijn. Jullie maken zoveel mee, ik lees het alsof ik in een sneltrein zit en alles wat voorbij komt gauw moet lezen. Ik vind het echt super voor jullie dat jullie reis zoveel mooie dingen inhoudt! Tot snel! -
24 November 2005 - 22:23
Sannie:
Hoi snoebels.
Jullie verhalen, kunnen voor mij, niet lang genoeg zijn! Genieten is dit.En knap hoe jullie alle voorkomende problemen oplossen. Slim, dat weglopen, van die boot-vrouw,laat maar zien, wie ze voor zich heeft! Blijf wel op letten, op jullie eigendommen, want het is niet overal veilig. En dan de foto's, zoiets zien jullie in het echt! Fantastisch, ga er enkele copieeren, voor op het kastje. "Knijp me even ik droom",is hier niet van toepassing, het is winter, koud en guur dus.Jaloers op het weer bij jullie!
Ik ga weer even naar jullie site, genieten!
Doei,knuffel van het thuisfront. -
25 November 2005 - 09:21
Frouke:
Heee meisies! Wat een verhaal, heeeeeerlijk, ik las het gisteravond in mijn bedje, ook als een sneltrein! En dat smsje... Margit toch, en zelfs met de telefoon van Hanneke, en wat was je ook al weer aan het doen toen ... ? Oja, cocktails drinken, dat was het geloof ik... ;-)
Heeeel veel plezier nog, dikke kus uit een koud Rome
Frouke -
25 November 2005 - 10:21
Chrispijn:
Hey Dames,
Inderdaad nog heel even twee weken van leren, sint en inpakken... en dan staan we voor jullie neus! Onwijs veel zin in... maar dat was ook het geval geweest als we naar Texel hadden moeten afreizen. :)
Jullie hebben de afgelopen tijd wel veel spannende dingen meegemaakt... zijn de mooie verhalen voor straks op verjaardagen en feestjes... Geniet ervan en beleef ze met volle teugen. Gaan we straks ook samen doen!
Dikke knuffel voor jullie allebei natuurlijk. -
25 November 2005 - 13:01
Naomi:
He meiden,
Klinkt allemaal weer helemaal super! Wat jullie allemaal meemaken in zo'n korte tijd! En het is helemaal niet erg dat de verhalen zo lang zijn! Kunnen we lekker meegenieten (en bovendien is het een goede SOF-mogelijkheid)! In Nederland regent het nu keihard en ik vind het heel koud. Het sneeuwde daarnet zelfs een beetje?! Ben op het moment druk aan het leren voor mijn tentamens en ben het nu al zat... Maar goed we zien wel hoe het loopt. Gelukkig hoeven jullie voorlopig niet aan de studie/tentamens te denken dus geniet nog maar even rustig verder van jullie fantastische avontuur!
Dikke knuffel Naomi -
25 November 2005 - 23:23
Yo-yi:
De verhalen van jullie zijn echt superleuk om te lezen! Ik krijg ook zin om weg te gaan. Over twee weken ben ik klaar met mijn afstudeeronderzoek/scriptie en dan stap ik ook op het vliegtuig. Heerlijk!
Hopelijk is alles gelukt met jullie visa.
Groetjes, Yo-yi -
26 November 2005 - 18:36
Ilse:
Hee meiden! wat een verhaal pff hij was erg lang dit keer haha. Het is hier shit weer dus geniet maar lekker. De foto's waren ook erg leuk om te zien! Ik lees gauw weer wat van jullie. Doe voorzichtig take care liefs ilse -
27 November 2005 - 11:57
Liesbeth:
Hey! Jullie hebben weer enorm veel beleefd zeg; ik word iedere keer weer jaloers als ik jullie verhalen lees! En krijg ook erg veel zin om zelf weer eens te gaan reizen :-) Have fun!! x -
27 November 2005 - 16:23
Henk En José:
Hey meiden.
Weer super verhalen uit het verre oosten. Geweldig wat jullie allemaal meemaken en harstikke goed zoals jullie het oppakken. Hier - in het voor jullie verrre westen - is het echt winter nu. We hebben een behoorlijk pak sneeuw voor de kiezen gehad. Nederland heeft een etmaal helemaal "vastgestaan". Heel veel file-leed, gebieden zonder stroom, gestrande reizigers, geen OV, inzet van het leger enz enz. Het was me 't dagje wel.........
Groetjes uit Heytse.
José en Henk. -
28 November 2005 - 16:22
Annelies:
Dat chinese menu lijkt me wel lekker, bestel maar vast voor de 8ste! -
29 November 2005 - 09:59
Marieke:
hi lieverds, waarom schrijven jullie niets over de bingo avonden op center parcs? Zondag zijn wildewijn, sanne,sanne's huisgenoot en ik naar JIM en monty roberts geweest. was erug cool, sanne had een wijn-rugzak (is eigenlijk standaard accessoire van haar) bij ter ere van verjaardag van willemijn. lange versie volgt nog. xx marieke -
30 November 2005 - 10:41
Chrispijn:
Meiden,
Wat een super mooie foto van Halong Bay! Nog even en ik kan niet meer kiezen welke we allemaal moeten gaan uitvergroten en inlijsten! Maar weet zeker dat we er over een weekje ook nog heel veel mooie gaan maken!!!
Tot straks aan de telefoon en tot over een week... -
30 November 2005 - 18:38
Tiny En Kees:
Hoi meiden,
Vanuit een ijskoud Nederland genieten we van jullie prachtige verhalen. We zouden best even met jullie willen ruilen, even lekker chillen in een tropisch meertje met een lekker cocktailtje. Heel veel liefs, groeten en plezier,
Tiny en Kees -
30 November 2005 - 22:17
Martha En Moustafa:
Dag Margit en Hanneke,
Wat een geweldige verhalen, spannend en leuk geschreven! Wij genieten er van vanuit dit koude kikkerlandje met in het oosten sneeuwbuien, uitvallende electriciteit, kan je het je voorstellen?Vergeet het maar en geniet ..... Liefs, Martha en Moustafa -
01 December 2005 - 14:16
Rowie En Marita:
ha margit en hanneke
De foto's op de site spreken voor zich. Het plezier en genieten straalt van jullie gezicht af. Heel veel groetjes uit het verre Baexem. hoije -
03 December 2005 - 08:17
Sint En Piet:
Dit is de reis van jullie dromen,de Sint kan niet naar Azië komen.
Maar jullie hadden een wensbriefje, stuur ons een Liefje!
Hieraan hebben wij voldaan, ze komen er zéér binnen-kort aan! Genieten dus alle vier, en we wensen jullie samen véél plezier.
De pepernoten, en chocola,
leg ik in jullie buro-la!
Groetjes van de Sint, die jullie toffe meiden vindt. -
03 December 2005 - 16:22
Corlien En Jan-Willem:
Een onvoorsrelbaar mooie ervaring, Over een paar jaar mogen onze dochters na het lezen van jullie reisverslag het nog eens overdoen. Blijf genieten, wij zijn best wel jalours!! xxx C en JW -
06 December 2005 - 09:17
Hetty Van Rooij:
Hoi dames, wat leuk om van jullie avonturen te lezen.
we genieten hier inn herent van jullie verhalen!
hetty en brugt -
06 December 2005 - 11:14
Elien:
Hey girls, blijft heerlijk om jullie verhalen te lezen, en ik blijf stikjaloers... Maar ja.. Sommige mensen hebben andere dingen aan hun hoofd als afstuderen en worden hun kamer uitgezet... ;-) Keep going!
Liefs Elien -
07 December 2005 - 08:25
Steve:
Hey girls, just thought we'd check out your site as you just left Mui Ne earlier. Great site and we're looking forward to seeing you again in Koh Phangan! Steve, Air + Gary -
09 December 2005 - 12:49
Hoera, 23 Jaar!:
Proficiat, lieverd van
het thuisfront!
Dikke kus, Mama -
09 December 2005 - 19:11
10+K's:
Hanneke,
Van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Nog vele avontuurlijke jaren toegewenst, met veel reizen en evenveel liefde op je levensweg. Geniet ver van ons (helaas) van je verjaardag en maak er een mooie dag van!!! Wat dacht je van champagne-ontbijt en een chill-sessie in een theeplantage?
Veel liefs uit Heitse.
Tiny en Kees -
09 December 2005 - 21:16
Michiel En Sas:
Ha zusje,
gefeliciteerd met je verjaardag! Heb je onze smsjes ontvangen?
Het zal vast erg goed met je gaan aangezien Chrispijn nu bij je is ;) !
Heel veel plezier de komende tijd. Geniet ervan! Tot snel (je bent al over de helft)!
Liefs,
Michiel en Sas -
09 December 2005 - 22:11
Dee.:
Laiverd!
Wat een verhalen! Echt om STIKjaloers van te worden! En die foto's werken ook niet echt mee... Wat een mooie plaatjes! Ik blijf het echt een raar idee vinden dat je zoooo ver weg bent, in zo'n ontzettend andere wereld. De wereld hier draait nogsteeds als vanouds... Studie, drinkavondjes en katers volgen elkaar in schrikwekkend tempo op en voor je het weet is het alweer bijna het einde van het jaar. Sinterklaas is alweer achter de rug, en dat is toch niet hetzelfde met z'n vijven als met z'n zessen... We hebben wel hard aan je gedacht en hard gelachen tijdens het maken van het gedicht voor je, ondanks dat ik op de mail zag dat het niet echt een meesterwerk geworden is... Maargoed, de Sint is alweer vertrokken en de kerstbomen verschijnen nu overal. De plannen voor oud en nieuw worden gemaakt en ook de wintersport begint vaste vormen aan te nemen. En weet je wat het leuke is aan die wintersport??? Dan zijn we weer met zes! Ik kan niet wachten om je weer LIVE te zien en gewoon weer ouderwets te kunnen kingsen...
Lieverd, geniet nog even hard daar, Hanneke, jij natuurlijk ook!
Hele dikke kuz uit het Hoge Noorden! -
11 December 2005 - 16:04
Marjolein:
Leuk al jullie verhalen.en vooral ook de foto's. Ik zie Annelies al door de rivier waden. Ik hoop dat jullie er een rustiger tempo op na houden met haar erbij, want ik weet nog in Nicaragua dat alles al zo enerverend is dat wat rustig ergens genieten heerlijk is. Ben zeer benieuwd hoe ze het allemaal vindt.
Voor jullie is het wel een enorme ervaring. Geniet ervan. Hier gaat alles goed.
liefs,
marjolein -
11 December 2005 - 20:19
Dick En Dinian:
Lieve Hanneke, Margit, éééén Annelies, ééééén Chrispijn,
Zo jullie eerste dagen samen! Genieten? Vast en zeker. Zijn benieuwd naar jullie gezamenlijke avonturen. Liefs D+D -
13 December 2005 - 09:12
Tante San:
Halllo Hanneke,
Wel een beetje laat, maar nog van harte gefeliciteerd met je verjaardag. Ik wens je nog heel veel plezier en avontuur in het verre oosten.
groetjes en liefs van Tante San -
13 December 2005 - 09:45
Heyy:
alles goed daar? Echt leuk, dat jullie nu daar zitten. nog heel veel plezier en maak er nog iets leuks van. Dikke kus Daphne (nichtje) -
13 December 2005 - 11:18
Hanneke:
He lieve mensen
Super bedankt voor al jullie lieve kaartjes, emailtjes, berichtjes en smsjes etc voor mijn verjaardag! Ik voelde me echt jarig hier en het maakte de dag extra bijzonder!
We genieten nu echt heel erg met z'n vieren! we moeten alleen even de tijd vinden voor we een nieuw verhaal op de site zetten... maar we proberen het zo snel mogelijk!
Dikke knuffel -
14 December 2005 - 18:42
Marij:
Hoi Hanneke en de rest.
Super wat jij allemaal mee maakt.Je kent mij niet,maar ik jou wel(uit de verhalen van Sannie) Ik wil laten weten dat ik geniet van jullie belevenissen,en de prachtige foto's.Ik ben een collega van Sannie van de sluis.groetjes Marij -
17 December 2005 - 13:20
Chrispijn:
Lieve Meiden,
Jullie zitten achter me een nieuw verhaal te typen en aan het einde van die sessie kom ik geloof ik ook voor... we zijn nu een week samen met jullie heerlijk aan het genieten van alles dat Vietnam en Cambodja te bieden hebben. Het is fantastisch, super en heerlijk!
Dank je wel voor de uitnodiging en een hele dikke kus krijgen jullie zo direct!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
