Met zijn vieren op reis!!!

Hallo lieve allemaal!

Na weer een tijd niet zoveel van ons te hebben laten horen komen hier dan de verhalen van de mooie tijd met zijn vieren.
We beginnen waar we gebleven waren, Saigon.
Hanneke en Margit waren op 8 december om 08:15 al op het vliegveld zenuwachtig te wezen. Gelukkig zaten we naast een Vietnamees vrouwtje te wachten die engels sprak en zodra wij vertelde dat we nederlands waren alle nederlandse voetbalspelers op begon te noemen en voor wlke clubs ze speelden en wanneer wij welk EK dan wel WK van wie en waar gewonnen hadden. Erg informatief en vooral rustgevend.
Toen eindelijk eerst Annelies verscheen was Margit natuurlijk weer helemaal happy en kon Hanneke zich nog 2 uur op gaan zitten vreten. Toen uiteindelijk (als laatste van zijn vliegtuig..) Chris ook gespot was achter de douane kon Hanneke helemaal niet meer stil staan en toen ze elkaar zagen deden ze dan ook beiden een hoe-hard-kan-ik-ook-alweer-rennen-testje. Het heeft in elk geval mooie foto's opgeleverd.

De eerste middag zijn we, na een middagdutje van Annelies, meteen aan een van de leukste onderdelen van reizen begonnen: souvenirs en kadootjes shoppen! Annelies kon zich al niet meer inhouden, legaal want ze moest ook wel voor heeeeeeeeel veel mensen dingen hebben, dus we liepen meteen al met volle tas terug.
Na gegeten en wat gedronken te hebben zijn we uiteindelijk allemaal optijd het bed ingedoken.
Margit en Hanneke hebben er een behoorlijk tempo ingezet de volgende dag, want overal waa je bent moet je zoveel mogelijk zien natuurlijk! Dus de eerste dag meteen naar de Cu Chi Tunnels gegaan. Dat is een netwerk van tunnels onder de grond vlak bij Saigon, dus Zuid-Vietnamees gebied in de oorlog, waar de Vietcong, Noord Vietnamese strijders, in de oorlog leefden, zich schuilhielden en de amerikanen terroriseerden. Aangezien zij de oorlog gewonnen hebben is het er wel redelijk pro- Viet Cong georienteerd, met vooral aangeven hoeveel schade ze aankonde richten aan vijandelijke lichamen..
Wat het helemaal bizar maakte om daar rond te lopen, was dat er een "Shooting Range" zit, waar je dus tegen betaling de munitie op mag schieten met een door jou te kiezen geweer.. Ik heb er verder geen verstand van, maar een aantal jongens die het gedaan hadden waren erg onder de indruk.. Een AK 407 ofzo? Maar goed, je liep dus door terrein waar heel veel mensen zijn vermoord en op de achtergrond werd dat lugubere gevoel niet echt weg gewerkt door de geweerschoten die maar aan bleven houden..
Terug in Saigon zijn we nog naar het War remnants museum geweest, vroeger geheten: Museum of war crimes during French and American war. Heel gek, maar ze hebben die naam veranderd om bepaalde toeristen niet voor het hoofd te stoten..
Zoals de eerste naam misschien al doet vermoeden was het ook een ontzettend eenzijdig museum, met voornamelijk foto's van mensen die betrokken zijn geweest bij napalm, dioxine of fosfor aanvallen. Niet echt iets om vrolijk van te worden!

Gelukkig hadden we de volgende avond wel iest om heeeeeeel vrolijk van te worden: Sinterklaas!!!! We hebben heerlijk uitgebreid, inclusief pepernoten en chocolade letters, sinterklaas gevierd. Heerlijke avond zo, met mooie gedichten en leuke kadootjes.

De volgende dag begonnen wij aan onze reis naar Canbodja. We zijn dat gaan doen over de Mekong-delta. Het was een onwijs mooie tocht, met veel interessante dingen. Zo hebben we door mangrove bossen gevaren, cocosnoten snoepjes fabriek gezien (en ja, ook van cocosnoot kan je alles maken), een python op onze schouders gehad, rijstwijn gedronken, een krokodillen boerderij bezocht, geholpen door een homo-vietnamees die nederlands, duits, frans, engels en vietnamees kon (ja, ze zeggen dat ik een talenknobbel heb..), helaas meer in de bus gezeten dan gehoopt, een hele mooie floating market bezocht, waar ze om aan te geven wat ze inm de boot hadden alle mogelijke groenten op stokjes hadden, wat er dus erg leuk zag, onze reisgenoten van Vietnam weer ontmoet en ons verbaasd over Phnom Pehn toen we daar aankwamen.

Want Cambodja is op het eerste gezicht niet zo arm als dat je verwacht!! We kwamen aan in een grote, drukke stad, met veel hotels en zeker aan de rivier was het erg westers. Het hotel waar we bleven was ook een goed, schoon hotel voor 6 dollar, en dat vind je in Thailand toch niet tenzij je echt goed zoekt.
De tweede dag Cambodja besloten Hanneke, Chrispijn en Margit om de volgende gruwelijk heden te gaan bezoeken, Tuol Sleng gevangenis. En gruwelijk was het. Hier hebben 13000 (vergeef mij als dit niet correct is) gevangennen van het Kmer Rouge regime een werkelijk gruwelijke martel dood gestorven. Er hingen foto's va de slachtoffers en martelwerktuigen waren ook te zien. Zelfs de (echt geen grapje..) bloedspatten zaten nog op de muur. We voelden ons heel raar daar en konden sommige delen gewoon niet in lopen, alsof er een soort ontzichtbare muur voor zat.

's Middags besloten we leukere dingen te gaan doen en zijn we met zn vieren en Matt en Roger naar het National Museum gegaan, waar voornamelijk veel beelden van Hindoeistische dan wel Boeddhistische goden stonden. Het was wel ee mooi museum en in elk geval niet zo naar als de ochtend.
's Avonds zijn we toen heel erg lekker gaan eten in Friends, het restaurant dat gesponserd wordt door onder ander ene A.Joli. Het is een project om straatkinderen een opleiding te bieden en ze zo een (veel) betere kans op een goede toekomst te geven. Het was een erg mooi restaurant, met veel " students" en wat " teachers " om iedereen te assisteren. Het gaf ons in elk geval het idee dat we wat deden.

Want intussen hadden we ook een stukje van de andere kant van Cambodja gezien: heeeeeeel veel straatkinderen die bedelen, ledematen missen of boeken oid verkopen. Ook wel volwassenen, maar de kinderen vallen toch meer op.

De volgende dag gingen we weer vol frisse moed op pad, want het volgende doel was toch wel heel speciaa: Ankor Wat!!! Ik snap dat er mensen zijn die niet zo in to Zuid Oost Azie zijn, maar dit kennen zelfs jullie. Tomb Raider gezien? Dat is dus Ankor. Mega tempel na mega tempel van 900 jaar oud, sommige zoals die in tomb raider volledig door net zulke oude bomen overgroeit. Zoiets moois met zo'n sfeer er omheen had ik nog nooit gezien.
De eerste dag (1 dag is niet genoeg, wij hebben er drie dagen rond gelopen!) zijn we de hoogte punten gaan doen samen met een gids. We hadden mazzel want het was echt een hele leuke man. Maar de dag begon zoals elke idiote toerist doet in Ankor: de zonsopgang zien. Juist ja, OPgang en niet ONDERgang, die zat ook in het programma, maar wat later.
Dus wij stonden braaf met zn zessen ( onze resigenootjes Matt en Roger van Vietnam waren mee) om 05:00u op onze tuktuks te wachten, die ruim een halfuur te laat waren nadat ze uit hun bed getrommeld waren door hun collega. Hierdoor zouden we de opgang gemist hebben, ware het niet dat het helaas helaas bewolkt was.. Sta je dan met je goeie gedrag om 05:45 in een van de zeven wereld wonderen iets te bewonderen wat er niet is..
Gelukkig besloot de zon om 06:15 toch nog door te breken en konden we iets van de sfeer mee proeven. De rest van de dag was eigenlijk niet te omschrijven. Ik kan nu wel gaan neerzetten dat het geweldig was, maar dat doet te kort. Het is zo inmens groot gebeuren, met zoveel preciesie en perfectie neergezet. Met zoveel versiersel en hele verhalen uitgehakt in de galerijen om de tempels heen. Beeld na beeld betekende iets en elke tempel was voor iemand anders, om een andere reden neergezet.
Ankor Wat is het grootst en staat ook op de Cambodiaanse vlag. We hebbben daar zo'n drie uur doorgebracht met de gids die toch steeds bleef boeien.
De zonsondergang stond ook op het programma en ook die liet zich helaas maar half zien. Maar het feit dat je daar boven op een man-made heuvel met een tempel staat van zo'n 800 jaar oud, (samen met zo'n 400 andere toeristen, dat dan weer wel..) en overal die ruines ziet is toch wel erg mooi.
De volgende 2 dagen hebben we heerlijk genoten, de ene dag op de fiets en de andere weer met tuktuk. Margit en Annelies zijn zelfs 's Avonds nog een keer terug geweest om naar een ballet voorstelling te gaan, die aan de achterkant van Ankor Wat was, en dat had wederom een onwijze sfeer (zelfs het feit dat Margit niet bepaald helder was en op zeker punt heeeeeeeeeel hard de bosjes in moest rennen deed niets aan de avond af!!!)
Wat verder erg leuk was aan de twee andere dagen was dat we wat minder drukke tempels bezochten waar geen gidsen waren, dus in alle rust en stilte konden genieten.

De laatste dag zijn we 's middags nog naar een landmine museum gegaan en hebben ons daarna weer een suitgeleefd op deplaatstelijke handwerk markt. Heerlijk!!

De volgende dag stond een 4 uur durende boot tocht op het programma, welke onwijs mooi zou moeten zijn. Mooi was hij zeker, maar (welkom in Azie) hij duurde natuurlijk 8 uur.Maar waard was hij het wel, want het was waanzinnig. Het eerste stuk gingen we door de rijstvelden en een soort mangrove bos en daarna voeren we door een riviertje en zagen we eindelijk Cambodja zoals het buiten het toerisme nog is: het armste land van Zuid-Oost Azie. Overal zag je vuilnis, krotten, half vergane visserboten, sneue honden en vissersnetten. Het was behoorlijk confronterend want zo erg hadden ook Margit en Hanneke het nog niet gezien. Maar toch vonden we het allemaal heel goed om gezien te hebben, anders krijg je een zeer scheef beeld van hoe Cambodja er nu voorstaat.

Vanuit waar de boot stopte moesten we nog een bus fixen naar PP. Gelukkig lukte dat nog, nadat Annelies achterop bij een motorbike een traveller cheque is in gaan wisselen. We zaten uiteindelijk in een busje met een aantal de-landminers, waarvan er eentje behoooooooooorlijk wat drank achter zn kiezen had en de ore va onze kop lulde. Hij was ook nog eens tolk geweest voor de nederlanders toen die hier " peacekeepers" waren, dus er was ook nog eens een connectie, wat een geluk! Geluk viel hij na een half uur in slaap...

In PP zijn Margit, Hanneke en Chrispijn weer op gruwel tocht gegaan, dit keer naar de Killing Fields, een veld waar 15000 liggen begraven, een massa graf waar ze ook allemaal gedood zijn door de KR. 9000 mensen zijn opgegraven, de rest van de graven zijn nog ongeopend. We liepen over een pad door de velden heen, en je liep serieus over de menselijke resten. Na drie kwartoet was het daar ook echt genoeg. Onze tuktuk driver wilde ons daar na naar nog zo'n shooting range brengen, maar daar hadden wij toch geen oren naar..
Na dat we weer even bij hadden getankt in Friends, zijn Annelies en Margit naar het Royal Palace gegaan, een mooi paleis met vooral heel veel versieringen en goud enzo. Voor die genen die naar het Grand palace in Bangkok zijn geweest, zoiets maar minder groot.
Hanneke en Chrispijn zijn zich wederom uitgaan leven op de markt en kwamen met mooie spullen thuis.

De volgende dag kwam dan eindelijk waar iedereen aan toe was: Het strand!! We zijn naar Sihanoukville gegaan en hebben daar 2,5 dag heerlijk gelegen. De tweede dag zijn we op tour geweest naar een National Park, maar dat hield ook in dat we 3 uur op het strand konden liggen, en wat voor een strand!! Dit keer was het een echt mooi, wit, tropisch strand, zonder strandtenten en kinderen die zooi verkopen. We waanden ons alle vier weer eens in dromenland en hebben heerlijk gezwommen in de groene zee en gelegen op het witte strand.
Daarna konden we 45 min door het bos wandelen en vervolgens kwam de echte verrassing: Dolfijnen!!! We wisten niet dat we die misschien zouden zien en ze waren er opeens. Ze komen vanuit de zee en zwemmen dan de uitmonding avn de rivier in. Ze waren aan het vissen en we hebben 20 min alleen maar zitten kijken naar water dat omhoog spatte en snuiten die het water uitkwamen en ruggen van dolfijnen die van die halve sporngen maakten. Het was echt een geweldige ervaring.

Na het strand stond het derde en laatste land alweer op de planning: Thailand. Omdat we zo veelk verschrikkelijke verhalen over de wegen naar de grens haden gehoord hadden we besloten om met een boot naar de meest zuidelijke grens overgang te gaan. Over zee dus. Met een rivier boot. Die al 20 jaar oud was. En terwijl het behoorlijk waaide. Niet heel erg geruststellend dus, toen we daar aan kwamen. We besloten het toch gewoon te doen en het bleek erg mee te vallen.
Alleen het eerste stuk was vrij heftig en dat werd benadrukt door een leuk oud mannetje dat na 5 minuten met een onwijze smile op zn gezicht plastic zakjes begon uit te delen.. Gelukkig konden wij het alle vier goed uithouden en kwamen we zonder veel problem aan bij de grens. De grens overgang ging soepel en we merkten meteen weer dat we in thailand waren: 20 m na de grens stond al de eerste ATM! Wat een feest om gewoon weer overal geld te kunnen pinnen als je dat nodig hebt!

De eerste nacht in Thailand hebben we doorgebracht in een klein plaatsje, Trat. De volgende dag vroeg weer debus naar Bangkok gepakt, waar we om 15:00u aankwamen. Het hotel dat we gereserveerd hadden bleek een leuk, gezellig en schoon hotel dus dat was gelukkig goed.
's Avonds zijn we naar Khao San Road gegaan, waar we ook gegeten hebben. Het was natuurlijk kerstavond, dus overal liepen kerstmutsen en thaise meisjes in ultra korte kerstpakjes rond. Hanneke, Chrispijn en Margit zjin 's avonds nog naar een Irish Pub gegaan om een leuk kerstfeetsje mee te pakken wat oko goed lukte.

De volgende dag zijn we naar het Grand Palace gegaan, waar we besloten een gids te huren, die helaas als enige extra op de informatie in het boekje " ehh en ahh" wist te zeggen. En ook nog eens op het tempo schildpad sprak, dus dat was jammer. Gelukkig wordt je hoe dan ook wel van je sokken geblazen door het Grand Palace, dus het was alsnog erg mooi. Zoveel versiersels, boeddha's, goed, pagoda's en tempels, niet normaal.
We hadden op de weg erheen ook zo'n leuke tuktuk driver waar iedereen je altijd voor waarschuwt: " Oh, I forgot, GP is closed this morning, ceremony! But I can take you to another place and then after 13:00u I can take you to the GP! " oh echt, wat vriendelijk nou. Hoeveel geld extra kost dat??? Grapjas, natuurlijk is dat paleis niet dicht en breng ons er NU gewoon heen! En idd, helemaal niets aan de hand. Hij probeerde het nog door bij de verkeerde ingang te stoppen waar een bordje: No Toerists hing, maar helaas voor hem stond er onder dat wij dan de volgend eingang moesten hebben. Daarna ook nog eens een hogere prijs dan afgesproken proberen te krijgen en toen hadden we het toch wel gehad met hem en heeft Margit hem toch even verteld dat toch niet zooooo stom zijn..

Na het GP stond weeeeeeeer een markt op ons te wachten en wel de grootste van heel Zuid-oost Azie. En groot was die.. En druk!!! En veel spullen! En goedkoop! En mooi! En leuk! En allemaal niet nodig, maar natuurlijk onwijs veel gekocht. Gaat mooi allemaal mee retour met Chrispijn en Annelies!

's Avonds zijn we gaan kesrtdineren in een sjiek hotel en dat was in elk geval erg lekker. Je eet hier alleen helaas al 3 maanden in restaurants en we kunnen je vertellen dat het dan toch echt een keer genoeg is.. Zou een moord doen voor gewoon aardappels en bloemkool!

De volgende dag zijn Chrispijn en Hanneke 's middags op de bus gestapt naar Kok Pgan Ngan. Helaas voelde Han zich helemaal niet geod en dan moet je 18 uur.. Gelukkig hebben we al berocht ontvangen dat het 's avonds al wat beter ging. Vanavond gaat Margit ook die kant op en Annelies naar het vliegveld alweer!
Margit en Annelies hebben de laatste twee dagen nog optimaal van Bangkok genoten door naar een Teak paleis te gaan wat heel, heel mooi was. Echt sprookjes achtig, dus niemand zal er zich over verbazen dat Margit zich er thuis voelde.. Vanochtend zijn we weer naar een heel mooi Teak huis geweest, metr een westers oog gebouwd en ingericht. De man die het gebouwd heeft had allemaal Thai kunst verzamelt wat er dus ook allemaal te zien was. Echt schitterend.
Wat ook leuk was, waren de jurken van C. Lacroix die er tentoongesteld waren. 63 ecthe Haute couture jurken, ook om je lippne bij af te likken.

En nu over een paar uur is het dan zover. Annelies gaat naar huis en Margit weer richting Hanneke en Chrispijn. Chrispijn zal vervolgens 29 december weer naar Bangkok gaan en dan zit het avontuur er voor hem ook op.
We hebben het met zn vieren erg leuk gehad en wat we gezien en gedaan hebben behoort zeker tot een van de hoogte punten van de reis van Hanneke en Margit.
We zijn erg blij dat bepaald personen het voor ons mogelijk gemaakt hebben dat wij samen met Chrispijn en Annelies een gedeelte van ons avontuur hebben kunnen delen, dus bij deze willen wij die mensen nog een keer bedanken!!!

Ik weet dat het een hele lap tekst is, maar als je het tot hier hebt volgehouden vind ik je erg knap en ben je trouwe lezer!! Dank je wel en we zullen echt ons best doen om het volgende stuk er sneller op te zetten!!!
Voor iedereen in elk geval een gelukkig nieuwjaar!!!!
Liefs, Hanneke, Chrispijn, Annelies en Margit.